Passie: Ultra Trails

Bij 4Synergy hebben we passie voor de dingen die we doen, zowel in ons werk als daarbuiten. Iemand met een niet alledaagse passie is Bart Wijnands. Waar voor velen de marathon een ontzagwekkende afstand is, loopt Bart regelmatig races van meer dan 100 km. Over onverharde paadjes wel te verstaan. Liefst in de bergen, met vele meters klimmen en dalen. Een duikje in de wereld van de “Ultra Trails”.

BART, NIET IEDEREEN IS BEKEND MET HET FENOMEEN ULTRA TRAILS. WAT HOUDT HET IN?
Trailruns zijn hardloopwedstrijden door de natuur. Verharde wegen worden vermeden. Klimmen en afdalen zijn vaak een wezenlijk onderdeel. Het aantal posten onderweg is beperkt en daartussen ben je soms uren op jezelf aangewezen voor eten, drinken en kleding. Er zijn trailruns van 20 km, maar ook van 200 km en meer. Wanneer je precies over een Ultra spreekt, is een kwestie van smaak. De een noemt alles boven de marathon een Ultra, anderen leggen de grens bij 50 of 60 km. Maar afstand alleen zegt eigenlijk weinig.

​LEG EENS UIT?
Om de zwaarte van een race te beoordelen moet je ook naar de hoogtemeters kijken. ITRA, de International Trail Running Association, drukt de zwaarte van een race uit in categorieën gebaseerd op “km-effort”. Dit is het aantal kilometers plus het aantal meters klimmen (en dalen) gedeeld door honderd. Iedere honderd hoogtemeter staat qua inspanning dus gelijk aan een kilometer lopen. ITRA verdeelt de races in categorieën van XS (25 tot 44 km-effort) tot XXL (> 210 km-effort). Een vlakke marathon valt voor trailrunners dus in de categorie Xtra Small (Bart grijnst).

HOE GROOT IS HET TRAILRUNWERELDJE EIGENLIJK? Groter dan je zou verwachten. Vorig jaar liep ik “sur les Traces des Duces de Savoie”, een race van 192 kmeffort om de zuidkant van het Mont Blanc massief. De race is onderdeel van de UTMB, het belangrijkste trailrun-evenement ter wereld. Daar lopen zo’n 10.000 atleten van over de hele wereld mee in races variërend van 90 tot 550 km-effort. En dat zijn de “happy few”, want er zijn drie keer zoveel inschrijvingen als beschikbare plaatsen. En daarnaast zijn er nog vele tienduizenden die wel zouden willen inschijven, maar niet aan de qualifying criteria voldoen. Er staan duizenden Nederlandse lopers in de ITRA-ranking. Velen hebben alleen korte races gelopen, maar ook voor de categorieën boven de 100 km gaat het ook nog steeds om 300 tot 400 Nederlandse atleten.

​

​HOE BEN JE ERIN GEROLD?
Een vader van een vriendje van mijn zoon heeft me aangestoken. Ik had al een marathon gelopen, maar hardlopen door de bergen klonk pas echt fascinerend. We hadden in 2015 onze vakantie naar het Gardameer gepland. In de omgeving was ook een mooie trailrun, Trans d’Havet. Ik schreef me in voor de “korte” afstand van 40km met 2.500 hoogtemeters. Het was ruim zeven uur afzien, maar de belevenis was fantastisch. Ik was verkocht. Bij de finish had ik overal kramp en ik bedacht me dat de lopers van de 80km dus nog een keer zo’n afstand hadden afgelegd!!! Toen we de volgende vakantie aan het plannen waren zei ik tegen mijn vrouw: “Kies jij maar de bestemming, ik heb maar één wens: ik wil één dag ergens aan een mooie trailrun meedoen.” Mijn vrouw wilde naar Sicilië en daar was eind juli ook de Etna Trail. Perfecte combinatie! Bij de inschrijving had ik de keuze: òf 24km (beetje kort), òf 2x 47km in estafette (mooie afstand, maar wie gaat die andere 47 doen?), òf 94km solo (met 5.000 hoogtemeters). Het werd dus die laatste. Met de Trans d’Havet nog in gedachten wist ik dat er flink getraind moest worden. We hadden inmiddels net een hond. Mijn zoon wilde graag een hond en ik had beloofd om de ochtendrondes voor mijn rekening te nemen. Ik ben toen begonnen om iedere ochtend met de hond een rondje over het strand te rennen. Dat dagelijkse rondje over het zand bleek een prima basis. De Etna Trail start om middernacht. Het is geen grote race, dus het veld loopt snel uit elkaar. Je loopt dan ’s nachts helemaal alleen over de flanken van de Etna, in een omgeving van zwart lavagruis en witte berkenbomen. Het lijkt of het pad met kaarsjes is uitgezet, doordat de stukjes reflecterende tape op stenen en boomstronken oplichten in het licht van je hoofdlamp. En als je dan na lang klimmen boven de boomgrens loopt zie je aan de horizon de lucht kleuren door de naderende dag. Magisch en onvergetelijk! Sindsdien loop ik ieder jaar enkele ultra trails.

​
HOE TRAIN JE VOOR ZO’N AFSTAND?
Ik loop dagelijks zo’n 12 km. De wekker gaat vroeg en dan ga ik direct met de hond hardlopen. Als ik terug kom, is de rest van het gezin ook wakker en ga ik ontbijten, douchen en naar mijn werk. In het weekend lopen we wat langer, maar zelden verder dan 22 km. Het is echt niet nodig om hele lange trainingen te doen als je ultra’s wilt lopen, als je weekvolume maar voldoende is. Ook op vakantie gaan de hardloopschoenen mee: Niets leukers dan in andere omgevingen te lopen! Vorig jaar reisden we met een groep door West Amerika. Ik ben toen bij de Grand Canyon in viereneenhalf uur over de South Kaibab trail naar de rivier gelopen en via Bright Angel weer naar boven. De reisleider was volledig in shock!
 
4SYNERGY EN PASSIE Mensen met passie herken je door hun enthousiasme, bevlogenheid en energie. Een passie is ook iets dat je moeilijk los kunt laten, je blijft het leuk vinden. En dat geldt ook voor ons…